Het was afschuwelijk koud, het regende en het begon donker te worden. Het was ook de laatste avond van het jaar, oudejaarsavond. In die kou en in dat donker liep Ingrid op straat, een arme Geert-fan, met een blauw oog en op blote voeten. Ze had wel crocs aangehad toen ze van huis ging, maar dat had niet veel geholpen. Ze bovendien waren gescheurd en Ingrid had ze bij het oversteken verloren, toen er twee patsers vreselijk hard voorbijscheurden. Daar liep dat vrouwtje dus op haar blote voeten, die rood-wit-blauw zagen van de kou.
In de zakken van haar versleten trainingspak had Ingrid een heleboel illegaal vuurwerk om aan kinderen te verkopen, maar niemand had nog iets van haar gekocht, al twee dagen niet. Daar had ze haar blauwe oog ook aan verdiend. De kinderen zaten allemaal thuis achter hun Play Station. Hongerig en koud liep ze daar en ze zag er zo zielig uit, die arme Ingrid! De regen plakte haar geblondeerde haren plat tegen haar aan zodat de uitgroei zichtbaar werd, maar aan dat soort dingen dacht ze echt niet. Uit alle ramen scheen licht naar buiten en het rook overal zo lekker naar oliebollen; het was immers oudejaarsavond en daar dacht ze wel aan.
In een portiek ging Ingrid in elkaar gedoken zitten. Haar benen trok ze onder zich op, maar ze kreeg het nog kouder. Naar huis durfde ze niet, want ze had geen vuurwerk verkocht en ook geen cent gekregen. Haar man Henk, die heel hun bijstandsuitkering er in een paar dagen doorheen had gejaagd, zou haar weer slaan en thuis was het trouwens ook koud. Ze woonden vlak onder het dak en daar blies de wind doorheen, ook al waren de ergste kieren met oude vodden en wc-papier dichtgestopt. De beste huizen waren volgens Henk naar de gelukszoekers gegaan. Ingrid had bijna geen gevoel meer in haar handen van de kou. O, wat zou het fijn zijn om een paar sterretjes aan te steken! Zou ze er een paar durven te nemen om een beetje warm te worden? Ze nam een paar stokjes en stak ze aan. Wat brandde en glitterde dat prachtig! Ingrid dacht dat ze in een patatzaak zat en het vet hoorde sputteren. Ze dacht dat ze een flinke portie patat met veel mayo kreeg, en een frikandel. Het was zo lekker warm en het zag er zo heerlijk uit. Maar wat was dat? Ze strekte haar handen uit naar de patat; maar toen gingen de sterretjes uit, de patatzaak verdween – en zij zat met de opgebrande stokjes in haar hand.
Ze liep een stukje verder en dook weer in een portiek. Ze stak nog een paar sterretjes aan. Ze vonkten zo mooi, ze gaven licht en waar het schijnsel op de muur viel, werd die doorzichtig, net als een sluier. Ze keek zo de kamer in, waar Geert met Henks idool Dion en de rest van zijn fractie aan tafel zat te fantaseren over de vernieling van moskeeën. ‘Scherven brengen geluk!’ hoorde ze Geert roepen. ‘Alle moskeeën moeten eraan!’ ‘Laat je fans dat maar lekker opknappen,’ sprak Dion, ‘dan hoef je zelf je handen niet vuil te maken.’ Er werd Dreher gedronken en op tafel stonden er heerlijke warme oliebollen te dampen. En het allerheerlijkste was dat de oliebollen uit de schaal rolden en recht op de arme Ingrid afkwamen. Maar toen gingen de sterretjes uit en was alleen de dichte, koude muur er nog.
Een stukje verder stak ze haar laatste sterretjes aan – daarna had ze alleen nog maar echt vuurwerk. De sterretjes fonkelden weer en toen zat ze onder de mooiste kerstboom, met nog meer blingbling dan de kerstboom van haar schoonmoeder vorig jaar met Kerstmis. Er hingen wel duizend glitterballen aan de groene takken, en de vele gekleurde lichtjes, waarschijnlijk van de Action, keken haar aan onder een geel gerookt plafond. Ingrid strekte haar beide handen uit – toen gingen de sterretjes uit, en ze zag de vele kerstballen aan scherven vallen. ‘Nu moet ik de moskee aanpakken,’ zei ze warrig. Want Geert had het net zelf gezegd: ‘Scherven brengen geluk, alle moskeeën moeten eraan!’ En Dion had gezegd dat de fans dat op moesten knappen.
Een eindje verderop kon ze bijna niet meer. Ze moest naar huis, naar haar gewelddadige Henk. Maar eerst zou ze nog doen wat Geert en Dion haar in haar visioen hadden opgedragen. Ze was bij de moskee aangekomen en sloeg een ruitje in. Daarna stak ze een paar illegale Romeinse kaarsen aan en gooide ze door het kapotte ruitje naar binnen. Al gauw zag ze binnen de vuurballen gloeien. In het schijnsel zag ze Geert, heel duidelijk, heel stralend, heel vriendelijk en gelukkig. ‘Geert!’ riep Ingrid. ‘O, Geert, blijf toch bij me! Ik ben bang dat je straks weer weg bent als het vuurwerk dooft, net als de patat, de oliebollen en die prachtige, grote kerstboom.’ Haastig stak ze de rest van het vuurwerk aan, want ze wilde Geert vasthouden. Het vuurwerk knalde hard en gaf zoveel licht dat het wel klaarlichte dag leek. Geert keek haar stralend aan. Daarna leidde hij zijn dierbare fan naar het Leger des Heils, waar het lekker warm was en waar ze een maaltijd en een bed kreeg. Er was geen kou, geen honger, geen Henk. Alles was goed.
Het werd nieuwjaarsochtend en het nieuws was op tv. Je zag de schade aan de moskee, waar op dat moment niemand aanwezig was geweest, maar er waren ook camerabeelden opgedoken waarop je Ingrid weg zag lopen. Even later kwam de politie haar arresteren. Maar het kon haar niets schelen. Niemand wist wat voor moois ze had gezien en hoe stralend ze met Geert de vreugde van het nieuwe jaar was ingegaan.
Einde
Wij wensen niemand zulke feestdagen toe als Ingrid. Geniet van elkaars gezelschap en maak er hele fijne feestdagen van!
…
…
De G-Spot 